پنج چالش برای رشد پایدار محصولات پیویسی
رشد پایدار لازمه زمانه ماست. اما تعریف واقعی «رشد پایدار» چیست؟ تعریفهای زیادی برای این عبارت وجود دارد. یکی از این تعریفها عبارت است از: «رشد پایدار، توانایی تضمین زندگی، سلامتی و برآورده کردن تمام نیازهای مردم کره زمین است». این عبارت هم به نسل امروزی اطلاق میشود و هم به نسلهای آینده و میتواند تعادل اکوسیستم جهانی و زنده ماندن موجودات دیگر در محیط طبیعی پیرامون را تضمین کند.
این مساله در حوزه پیویسی چه معنی دارد؟ آیا پیویسی، این پلیمر مناقشه برانگیز، میتواند قدم مثبتی در راستای توسعه پایدار بردارد؟ در ادامه به بررسی مختصری پیرامون این مساله خواهیم پرداخت. لیترلید(1) در مقالهای با جزئیات به این موضوع پرداخته است. گزارش تحلیلی جامع او 5 چالش اصلی را برای تولید محصولات پیویسی پایدار ارائه میدهد. در این مقاله به بررسی این چالشها و پیشرفتهای صورت گرفته در حل آنها اشاره شده است.
1.استفاده پایدار از انرژی و مواد اولیه
از سال 2007، تولیدکنندههای اروپایی رزین پیویسی متعهد شدند تا سال 2020، 20% بازدهی انرژی خود را بهبود ببخشند تا به اهداف بسته EU 20/20/20 اتحادیه اروپا، برای کاهش 20 درصدی تولید CO2 تا این سال دست یابند. به عنوان مثال شرکت Norsk Hydro، که حالا با نام INEOS شناخته میشود، چندی پیش به کاهش 120 کیلوگرمی در تولید CO2 به ازای تولید یک تن پیویسی تولید شده دست یافت. روند تغییرات میزان انرژی مورد نیاز برای تولید پیویسی در اروپا در شکل زیر نشان داده شده است.
2. مدیریت چرخه حیات پیویسی
بازیافت محصولات پیویسی
در سال 2016، در چارچوب برنامه VinylPlus اتحادیه اروپا، میزان بازیافت زبالههای پیویسی در این قاره به 568.696 تن رسید این در حالیست که در سال 2000، این رقم تقریبا صفر بود. حدودا 46% از این مقدار به صنعت پروفیل دروپنجره مربوط میشود. طبق تحقیقات انجام شده، نرخ مهاجرت استابیلایزرهای پایه سرب موجود در محصولات پیویسی نرم و سخت چه حین انبار و چه بازیافت بسیار پایین است و در نتیجه در اثر استفاده از محصولات بازیافتی خطری سلامتی انسان و محیط زیست را تهدید نمیکند.
استفاده از پیویسی بازیافت شده مزیتهای مهمی دارد که به حل چالشهای دیگر هم کمک میکند. اول اینکه، مقدار انرژی اولیه مورد نیاز برای بازیافت پیویسی، تا 90% از تولید پیویسی جدید کمتر است. ثانیا، با استفاده از پیویسی بازیافت شده، مقدار تولید گاز CO2 به شدت کاهش مییابد. در نهایت با این رویکرد مقادیر زیادی شغل در کارخانههای بازیافت پیویسی ایجاد خواهد شد.
3.حذف یا جلوگیری از تشکیل ترکیبات زیست تخریب ناپذیر
براساس تحقیق مستقل انجام شده توسط EVCM در سال 2012، 96 درصد از کارخانههای شناخته شده مرتبط با صنعت پیویسی (کارخانههای تولید EDC/VCM، S-PVC، E-PVC) در سراسر جهان توانستهاند خود را با استانداردهای تعیین شده در مورد ورود این ترکیبات زیست تخریبناپذیر به هوا و آب و یا باقی ماندن آنها در رزین پیویسی منطبق کنند. بنابراین بنظر میرسد این چالش در حال برطرف شدن است.
4.استفاده پایدار از افزودنیها
الف. جایگزینی سرب:
در گزارش بررسی قابلیت رشد پایدار استابیلایزرهای لوله که در سال 2003 با تمرکز روی استابیلایزرهای کلسیم-روی (Ca/Zn) و کلسیم-اورگانیک (Ca/Organic) منتشر شد، معین شد این استابیلایزرها برای لولههای پیویسی از بهترین پتانسیل برای برآورده کردن الزامات رشد کاملا پایدار برخوردارند. در نتیجه، تا انتهای سال 2015، اعضای ESPA (انجمن تولیدکنندگان استابیلایزر اروپا) روند جایگزینی استابیلایزرهای پایه سرب با استابیلایزرهای بهداشتی ( کلسیم-روی، کلسیم-روی اورگانیک) را در 28 کشور عضو اتحادیه اروپا تکمیل کردند.
ب: تغییر گرایش در پلاستیسایزرها:
اطلاعات انجمن پلاستیسایزر اروپا (ECPI)، گرایش بیشتر به استفاده از اورتوفتالاتها، سیکلوهگزانها و تترافتالاتهای با وزن مولکولی بالا (HMW) را در اروپا تائید میکند. این درحالیست که استفاده از اورتوفتالاتهای با وزن مولکولی کم (LMW) در حال کمتر شدن است.
5. آگاهیرسانی درباره رشد پایدار
شرکت کیمیاران، تولید کننده افزودنیهای پلیمری (استابیلایزرهای پیویسی و روانکنندهها)، در تلاش است از طریق کمپینی به نام “پیویسی سبزتر- The Greener PVC” سهم خود را در آگاهیرسانی به افکار عمومی و صنعت پیویسی ایران ایفا کند. همچنین، این شرکت از سال 89 اقدام به تولید استابیلایزرهای بهداشتی کلسیم-روی ارگانیک کرده و در طول سالهای بعد پیوسته در حال توسعه آنها بود است. مقتضی است، سایر صنعتگران این حوزه در ایران نیز به این کمپین پیوسته و شتاب حل چالشهای پیش روی این صنعت را در ایران افزایش دهند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه محصولات پایه کلسیم-روی شرکت کیمیاران اینجا کلیک فرمایید..
#استبابیلایزرهای_کلسیم_روی_ارگانیک
“کپی برداری از مطلب با ذکر منبع و لینک سایت بلامانع است”
1- Litterlead , 2002