انتخاب پایدارکننده حرارتی برای PVC قسمت دوم
نحوه انتخاب پایدارکننده حرارتی برای PVC
قسمت دوم
https://polymer-additives.specialchem.com/selection-guide/pvc-heat-stabilizers-selection
اثر مواد تشکیل دهنده فرمولاسیون در کامپاند PVC بر انتخاب پایدار کننده گرمایی
در اغلب موارد بهترین روش، چک‌کردن پایداری حرارتی و حفظ رنگ فرمولاسیون در حضور و بدون حضور این افزودنی‌ها است. این امر کمک می‌کند تا قبل از رخ‌دادن هرگونه مشکل احتمالی بتوان آن را پیش‌بینی کرد. مواد موجود در فرمولاسیون که می‌توانند روی پایداری حرارتی PVC اثر بگذارند از این قرارند:
- رزینهای وینیلی
- رزینهای اصلاح‌کننده
- نرم‌کننده‌ها
- فیلرها
- پیگمنت‌ها
- روان‌کننده‌ها
- دیگر افزودنی‌ها
رزین های وینیلی
تنوع گسترده رزینهای PVC احتمالا بزرگترین عاملی است که می‌تواند تنوع فراوان پایدارکننده‌های حرارتی را توضیح دهد.
هموپلیمرهای PVC به روش‌های پلیمریزاسیونِ سوسپانسیون، بالک ( جرمی) و امولسیون تهیه می‌شوند. مقدار و نوع اجزای باقیمانده نظیر (باقیمانده کاتالیزور، عامل ایجاد‌کننده تعلیق، عامل امولسیون‌کننده و...) در رزینی که برای مشتری فرستاده می‌شود می‌تواند بسیار متفاوت باشد. دو رزین پلی‌وینیل‌کلریدی که با یک روش و توسط دو تولید‌کننده مختلف تهیه شده‌اند به یک پایدارکننده حرارتی می‌توانند پاسخ‌های مختلفی بدهند.
کوپلیمرهای PVC و PVC با دیگر کومونومرها (پروپیلن، استیل‌ونیل‌اتر، وینیلدین‌کلرید) پاسخ‌های مختلفی را به یک نوع سیستم پایدارکننده حرارتی می‌دهند. یکی از چشمگیرترین تفاوت‌ها در مقابله با پایدارکننده‌های حرارتی زمانی است که از مخلوط فلزاتBa/Zn و Ca/Zn استفاده می‌شود. این پدیده را "حساسیت به روی" (Zinc Sensitivity) می‌نامیم که یک تغییر رنگ شدید است در ترکیبات PVC در هنگامی که در معرض حرارت قرار می‌گیرند.
تخریبی که در حضور روی رخ می‌دهد (سیاه‌شدگی و سوختگی ناگهانی) معمول است. در حقیقت زمانی که نمک کربوسیلیک‌اسید‌روی، کلر ناپایدار زنجیره پلیمری را جا‌به‌جا می‌کند کلرید‌روی تشکیل می‌شود. این ترکیب یک اسید لوییس قوی و یک کاتالیزور تخریب برای PVC است. ترکیبات فسفیت به خودی خود پایداری طولانی مدت را فراهم می‌کنند.
.jpg)
در شکل بالا سیستم‌های Ba/Cd و Ba/Cd/Zn از افزودن فسفیت سود می‌برند. اعتقاد بر این است که کمپلکس روی و کادمیم‌کلرید در طی فرآیند پایدارسازی تشکیل شده است. بدین منظور فسفیت‌ها شناخته شده‌اند تا از اثر سوختگی روی که در بالا به آن اشاره شد جلوگیری کنند. افزودن اپوکسی به سیستم مخلوط فلزات سبب بهبود چشمگیر پایداری حرارتی می شود. این امر به درستی نشان دهنده اثر هم‌افزایی است.
یک مطالعه نشان داده است که رزینهای حساس به روی را می توان با" شستن آن از سطح کاتالیزورهای باقیمانده، عوامل تعلیق یا مواد امولسیون‌کننده " در برابر روی lمقاوم کرد.
پی‌وی‌سی پلیمریزه شده بالک (یا توده‌ای) مقدار K-valueای مشابه PVCهای تعلیقی نشان می‌دهد. هر دوی آن‌ها به خوبی به طیف گسترده‌ای از مخلوط فلزات و سیستم‌های پایدارکننده سربی پاسخ می‌دهند.
رزینهای PVC که امروزه به روش امولسیون تهیه می‌شوند عمدتا رزینهای پلاستی‌سول دیسپرس‌شده هستند. آن‌ها ذراتی بسیار ریز با سطح خیلی نرم هستند. بیشتر رزینهای دیسپرس‌شده به خوبی به پایدارکننده‌های حرارتی از نوع مخلوط فلزات پاسخ می‌دهند.
کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.
